Στον εγκλωβισμό διαφορετικών καταστάσεων
Φεστιβάλ Petit Paris d’ Athenes,
Finos Film, Μεταξουργείο.
2013
Κλείτορας
Με αφορμή 100 χρόνια από τη γέννησή του Αλμπέρ Καμύ.
Τρέλα είναι απλά μια άλλη μορφή της συνείδησης- Albert Camus.
Σηκώθηκα φοβισμένος με ένα χτύπημα στο πρόσωπο, στο πρόσωπο του μαρμάρου. Κίτρινα, μπλε, κόκκινα τα αίματα. Τα ανακάτεψα σε ένα τρύπιο πλαστικό που είχε μέσα σταφύλια. Δεν είναι εποχή για σταφύλια, ούτε για μαλακίες. Και πήγα να σκουπίσω τα δάκρυα και τα χρώματα, αφού έβγαλα το κοντάρι από τη γη που το είχα κρυμμένο, μαζί με λίγα συναισθήματα. Και το έβαλα στη σκούπα και το έβαλα στην πληγή μου, να δω πόσο βαθύ ήταν το χτύπημα. Πόσο βαθύ ήταν το μπλε. Αυτό το μπλε του εκκολαπτηρίου εγωισμού και την υγρασία του εκκολαπτηρίου. Η υγρασία δε με επηρεάζει. Ο εγωισμός, το φεγγάρι. Και είναι κάποιος που βράζει τσουκνίδες και τις πίνει όταν γεμίσει το φεγγάρι. Γέμισαν και τα σκουπίδια στην κουζίνα, από χώματα και κοπριές. Πιάνω τα χώματα με τα χέρια μου και τα μυρίζω. Το ίδιο κάνω και με τις τσουκνίδες που έχουν φυτρώσει πλάι στο κρεβάτι. Δεν είναι δικό μου το κρεβάτι. Μόνο ο πίνακας με το κρεβάτι. Ο ηλεκτρονικός πίνακας του φαρμακείου λέει 35 βαθμούς. Ο βαθμός δυσκολίας καταργείται. Δύσκολα θα καταλάβουν γιατί………… Είναι το κόκκινο χρώμα της πολυθρόνας. Μη ρωτάς ποιο κόκκινο, ποια πολυθρόνα. Και το ανακάτεμα του τραχανά, λέω τραχανά για να μην το ξεχάσω. Βάζοντας ωμά κομματάκια, όταν τα συνθέσεις, - όχι εσύ. Οποιοσδήποτε μπορεί να κάνει op art. Άλλο να κάνεις και άλλο να ξέρεις ότι η op art, είναι η έννοια που μας ενδιαφέρει. Είναι το μυστήριο και το επικίνδυνο. Όπως όταν ασχολείσαι με την τέχνη. Την τέχνη της εξέλιξης των μηχανών και την εξέλξη μέσα μας. Είναι οι λεπτομέρειες των ονείρων, και η απορία αν τα άλογα είναι όνειρα ή τα όνειρα άλογα. Είναι το ρεύμα και ο εθισμός σε αυτό. Είναι η ώχρα, γιατί για να βρεις χρυσό πλαστικό, λίγο δύσκολο.. Κάτι ενιαίο που σωριάζετε κάτω στο ρέμα, διασπάτε και βρέχεται. Χρώματα γήινα, σχήματα περίεργα. Άλλαξαν τα χρώματα. Μπλε, μωβ, πορτοκαλί και ανάποδα, μικρύναν και χάθηκαν. Ποιος το φαντάζονταν. Και τώρα γκρι πιο ελαφρύ, για τη μουσταλευριά..